4. Kurs Asembler x86: Pierwszy program, podstawy debugera

Uruchom Visual Studio i kliknij Open project. Wybierz wcześniej utworzy projekt, jest on skonfigurowany do tworzenia programu w assembly.

Skompiluj program Build > Build Assembly

Naciśnij F10. Program uruchomi się w debugerze i zatrzyma na pierwszej linijce wykonywalnego kodu. Instrukcja, która zostanie wykonana jako nastepna oznaczana jest przez strzałkę.

mov eax, 5

Kliknij Debug > Windows > Registers

Ta opcja otworzy okno, w którym będzie widocznaa zawartość rejestrów

Widoczona zawartość rejestrów.

Naciśnij F10, procesor wykona instrukcję, która była wcześniej oznaczona strzałką i będzie czekał na wykonanie kolejnej oznaczonej strzałką.

Została wykonana instrukcja mov eax, 5 Instrukcja add eax, 11 czeka na wykonanie.

W oknie Registers widać, że do rejestru EAX przeniesiona została wartość 5. Zmieniona została również wartość rejestru EIP i wskazuje on teraz na adres kolejnej instrukcji.

Sytuacja po kolejnym naciśnięciu klawisza F10. Wykonana została instrukcja add eax, 11 a procesor czeka na wykonanie instrukcji invoke ExitProcess, eax.

Wartość rejestrów. Jak widać w rejestrze jest szesnastkowa wartość 10 czyli 16. Suma działania 5 + 11.

Po kolejnym naciśnięciu F10 program się zamyka. Została wywołana funkcja ExitProcess z biblioteki kernel32.

Omówienie kodu

1: .386

2: .model flat, stdcall

3: .stack 4096

4:

5: include kernel32.inc

6: includelib kernel32.lib

7:

8: .data

9:

10: .code

11: main PROC

12:    mov eax, 5

13:    add eax, 11

14:    invoke ExitProcess, eax

15: main ENDP

16: END main

Linia 1: Jest to dyrektywa asemblera, nie przekłada się bezpośrednio na jakiś fragment kodu w programie. Informuje ona asembler żeby użył przy tłumaczeniu programu instrukcji procesora Intel 80386

Linia 2: To kolejna dyrektywa asemblera i określa model pamięci typu flat. W tym modelu pamięć jest dla programu jedną liniową przestrzenią adresową. Stdcall jest to informacja o wykorzystywanej konwencji wywołań funkcji. Ta konwencja oznacza, że stos jest czyszczony przez funkcję wywoływaną.

Linia 3: To polecenie mówi asemblerowi ile bajtów stosu zarezerwować. 4096 odpowiada wielkością jednej stronie pamięci w MMU. Większość programów korzysta ze stosu podczas wywoływania funkcji, służy on do przechowywania parametrów funkcji i przechowuje adres powrotu z funkcji.

Linia 5 i 6: Informują one asembler jaki nagłówek i jaką bibliotekę dodać do programu.

Linia 8: Określa sekcję programu, w której zostaną umieszczone zmienne.

Linia 10: Określa początek kodu programu.

Linia 11: Deklaracja funkcji main będącej punktem startowym programu.

Linia 12: Instrukcja MOV przenosi do rejestru EAX wartość 5

Linia 13: Instrukcja  ADD do zawartości rejestru EAX dodaje wartość 11

Linia 14: Wywołuje funkcję ExitProcess z parametrem eax

Linia 15: Określa koniec funkcji main

Linia 16: Określa koniec kodu wykonywalnego programu i odwołuje się do nazwy funkcji będącej punktem startowym programu